Nederlands – Pagina 2

2014/06/10 by Jac Rongen

Niets Doen

Wie verzucht het niet, zo af en toe: ‘Hè, even helemaal niks doen.’ Vooral het woordje even suggereert dan dat je dat ‘niks’ tussen neus en lippen door kunt doen.

U mag het zeggen hoor, maar ik moet me erg concentreren om niks te doen. Zoals bij de afgelopen cursus Filosofie en de kunst van het boogschieten, die Jan Flameling en ik begeleidden bij de ISVW).

Want daar liep ik als begeleider aan tegen een cursist die helemaal aangeschakeld was en tegelijk weinig nodig leek te hebben. Hij ging moeiteloos mee in alle instructies, stond mooi, maakte weinig onnodige beweging, en vroeg niet om aandacht. Sterker nog, die ontweek hij. Onopvallend, maar zorgvuldig.
Om aan te sluiten, hield ik me meer terug dan anders.

Eerst voelde dat goed, maar naarmate het programma vorderde, maande een bekend calvinistisch stemmetje steeds dwingender in mijn hoofd: ‘Ga nou toch eens aan het werk.’

Ik wil als begeleider best graag werken. Heel hard zelfs, maar hier betekende dat zo weinig mogelijk doen. Misschien uiteindelijk zelfs helemaal niets.

(Net) voor het eind van de tweedaagse gaf ik binnen zijn gehoorafstand aan een ander een extra ademhalingsoefening. En kort daarop draaide de ‘stille’ zich met grote pretogen naar me toe:

‘Ik weet wel dat je het niet tegen mij had, maar ik heb het toch ook maar gedaan. Fantastisch, alsof ik in een andere wereld terecht kwam.’

En ja, dan is het dus gebeurd: niks doen.

Terughouden met de juiste maat heeft zich dan vertaald in geconcentreerd oppassen. Met als resultaat ‘precies genoeg niks gedaan hebben’.

Soms maakt dat een wereld van verschil.

to English

2014/05/28 by Jac Rongen

Hulp aangeboden

hulp aangeboden Iedereen wil wel eens een handje geholpen worden. Ik ook. Niet dat ik lui ben, verre van.
Maar soms denk ik iets niet te kunnen. Of ik zie gewoon even geen volgende stap.

Daarom was het wel een mooi aanbod van Alexander Meijer tijdens een van zijn allereerste netwerkbijeenkomsten:

‘Bij deze bijeenkomst hoort ook nog een blog. De eerste 10 mensen die daarop reageren, krijgen van mij een consult van een uur.’

Geen beperkingen, verplichtingen of gedoe. Gratis.

Thuis gelijk gereageerd, dus dat uur had ik mooi in mijn zak.
En toen gebeurde er iets vreemds.
Zodra ik met iets vast zat, kwam Alexander door mijn hoofd fietsen:

‘Nu bellen?’

En steeds weer popte het ‘Nee’ in mijn hoofd. Met gelijk een nieuw idee achteraan om m’n zogenaamd vastzittende probleem anders aan te pakken.

Zo heeft Alexander me een paar keer echt verder geholpen. En dat weet hij pas als ie dit leest.
Hoe dat nou werkt maakt me niet zoveel uit. En ik gun ‘t iedereen.

De eerste 5 mensen die op dit blog reageren, krijgen van mij 2 uur coaching met boogschieten aangeboden. En ja, die mag je ook weggeven.

Geen beperkingen, verplichtingen of gedoe. Gratis.

2014/04/27 by Jac Rongen

Waarden in bedrijf

Boogschieten in de boomgaard bij Samaya
Toen ik voor het eerst bij Samaya ging boogschieten, werd me een prachtige plek aangewezen, en kreeg ik beknopt en indringend te horen dat men een respectvolle omgang in zijn algemeenheid, en met deze plek in het bijzonder erg belangrijk vond. Verder heb ik er daar nooit meer iemand over gehoord, geen tekst over gelezen, maar uit allerlei details blijkt dat respect voor de omgeving inderdaad steeds weer.

Laadpunt auto op Samaya Afgelopen week was ik er weer te gast met een workshop boogschieten. Dit keer voor het eerst met een elektrische auto. Ik hoopte dat men inmiddels een laadpaal had neergezet, maar nergens was zo’n ding te bekennen. En over het algemeen vallen ze wel op, met hun futuristische ledlichtjes. Toen ik er bij de receptie naar vroeg, werd ik naar een nabijgelegen plekje verwezen. Daar had men 2 moderne stopcontacten gemonteerd op de verweerde kloostermuur: functioneel, onopvallend, passend binnen het geheel.
Daar val ik voor: geen gedoe, zeer effectief.

2014/04/10 by Jac Rongen

Wat je ziet is al wat er is

Daniel Kahneman beschrijft in Thinking, Fast and Slow hoe we geneigd zijn om onder stress vooral rekening te houden met informatie die onmiddellijk zichtbaar is: ‘Wat je ziet is al wat er is’. Dit mechanisme werkt ten koste van zaken waarvan we het bestaan wel weten, maar die niet onmiddelijk zichtbaar zijn.

Daaronder vallen bijvoorbeeld ook al die zaken die anderen achter de schermen voor ons doen. Zolang we mensen niet voor ons bezig zien, wordt het vaak niet in ons denken meegenomen. Dat gebeurt bijvoorbeeld in een conferentie-oord. Niet alleen de trainers en de mensen aan de receptie zijn bezig om een programma tot een succes te maken, maar ook al die mensen achter de schermen, van de kok tot de tuinman tot de technische staf.

Vaak komen die pas in contact met het publiek als er iets misgaat of niet werkt: het eten laat op zich wachten, er wordt gras gemaaid tijdens een sessie of de tv doet het niet. Dat betekent dat een groot deel van de staf vaker geassocieerd wordt met zaken die mis gaan, in plaats van al die dingen die achter de schermen allemaal geregeld worden en goed gaan. Jammer.

Op Groenendael kwam ik tijdens een training een briefje tegen waarop stond dat iemand de stiften had getest. Mooi, ik hoefde niet een heel flipovervel te ontsieren met proefstreepjes, en ik was me weer eens bewust hoeveel mensen hard werken om een programma succesvol te maken. Klein briefje, hoogst effectief

2014/04/02 by Jac Rongen

Auditen op succes

Schaalvraag met post-its

Het heeft vooral met respect te maken, auditen op succes. Wie op zoek gaat naar wat er goed gaat, toont respect voor wat mensen allemaal al voor elkaar hebben gekregen in een organisatie.

Een jaar of wat geleden leverde googelen op ‘Waarderend auditen’ weinig op. Inmiddels zijn er meer dan 2.500 hits. Niet raar, want medewerkers accepteren een interne audit eerder wanneer ze waardering voelen. Veel organisaties hebben al ontdenkt dat je sneller tot duurzame kwaliteitsverbetering komt als je de medewerkers zelf betrekt bij het bouwen en onderhouden van het kwaliteitssysteem. Bijvoorbeeld door te zoeken naar succesfactoren in plaats van afwijkingen.

Schaalvragen zijn dan een prima middel om mensen aan het denken te zetten over wat er in hun procesbeschrijvingen moet staan. Tijdens een presentatie voor het SqEME-netwerk bleek dat weer eens.
De deelnemers gaven op een schaal van 1 tot 10 aan hoe goed in hun eigen organisatie het proces van interne auditing geregeld was. Vervolgens werden op post-its alle factoren opgeschreven die onderbouwden waarom het geen 0 was. Op het eind van de workshop vroeg een deelnemer: ‘Zeg, mag ik die flappen mee naar huis? Als ik dit onder elkaar zet, dan heb ik mijn procedure Interne Auditing al bijna af.’
Die had ‘t dus meteen door. De post-its vind je op sheet 13-18 van de presentatie Auditen op succes

2012/07/10 by Jac Rongen

‘Wanneer gaan we weer ’ns met de trein?’

Hoe organiseer je massa’s mensen nu zo, dat ze kunnen samenwerken in hele grote groepen, zonder dat ze langs elkaar heen werken of elkaar in de weg lopen?

Regels, heel veel regels maken, en die vastleggen op papier, zodat werknemers zouden kunnen weten wat ze zouden moeten doen, is de organisatiereflex. Vaak is dat ook begrijpelijk: als er vliegtuig neerstort, of een bankrekening niet tot op de cent klopt, dan wil je tóch wel een schuldige kunnen aanwijzen, of nog beter: je wil dat voorkomen.

Echter, die procedures komen de kwaliteit van het werk of de communicatie niet altijd ten goede. Werknemers vinden dan weer allerlei slimme wegen om, al dan niet met een lichte aanpassing van de regels, ‘gewoon’ hun werk te doen. Gewoon betekent dan vaak: goed, mits je kijkt door de bril van de medewerker.

Hoe inventief medewerkers zijn in hun werk goed doen, toont zich soms op een bijna onzichtbare manier. Zo ging een treinconducteur recentelijk even een speciale tang halen om het kaartje van mijn dochter te knippen. De spanning steeg, en het resultaat gaf een feestelijke verwondering die de hele reis naar Maastricht voortduurde. Ja, hoe makkelijk is het soms om een vijfjarige blij te maken.

Nu, maanden later, zwerft het kaartje nog steeds door ons huis. Mijn dochter blijft overtuigd voorstander van de trein boven de auto. En dat alles door een goedkoop dolfijntangetje van de Action. Ik vraag me af wat het zou kosten wanneer je zo’n effect als bedrijf probeert te organiseren.

Ja, laat ze maar schuiven, die werknemers. Nou maar hopen dat het tangetje niet in een werkprocedure wordt gevangen.
to English

2011/09/22 by Jac Rongen

Massapsychologie voor Dummies

Hoogtepunten uit de massapsychologie samengevat in een grappig filmpje van 3 minuten. Over de overschatting van leiderschap, en het belang van de eerste volgelingen.
(met dank aan Krijn Korver)
to English

2011/09/06 by Jac Rongen

Kleine moeite, groot plezier

“Waarom zou je nog aan vakantiekaarten doen,” vroeg mijn omgeving, toen ze me afgelopen vakantie weer vele uren kaarten zagen schrijven, inclusief de adressen. “Dat kun je toch gewoon printen?”

Voor mij is het elk jaar een moment van reflectie. Ik merk dat ik sommige mensen (weer) een jaar niet gezien heb, en ineens word ik me er dan van bewust of ik dat nou wel jammer vind of niet. Een enkele keer houd ik dan op om een zomergroet te sturen, maar meestal komen er elk jaar weer namen bij. Met bijbehorende goede herinneringen.
’t Is soms ook een mooie oefening. Als het afgelopen jaar even niet zo gemakkelijk ging met iemand, toch iets zoeken waarvoor ik oprecht kan bedanken, en dat dan ook opschrijven.

Wie dit leest, en onverhoopt geen kaartje heeft gekregen, kan ervan uitgaan dat ik het adres kwijt ben, of dat Outlook eigenzinnige beslissingen heeft genomen. Even een mailtje naar jac@rongen.com met je snailmail adres, en volgend jaar is er weer een ouderwetse kaart.

De Zweedse post doet het anders, en zet Facebook op ingenieuze wijze in om geautomatiseerd intiem aandoende post te genereren.

to English

2011/07/13 by Jac Rongen

Preverbaal kleuren

Wanneer je stevig aan het leren bent, kun je terecht komen in een gebied waar je huidige taal tekort schiet. De ervaringen die je opdoet, zijn nog niet met bekende woorden verbonden. Zodra het eerste enthousiasme over het nieuwe is weggeëbd, blijkt de bron van dat enthousiasme soms meegespoeld, simpelweg omdat het te weinig aangrijping had binnen je bestaande belevingswereld.

Om het nieuwe te laten beklijven, nodig ik deelnemers in trainingsprogramma’s soms uit om zich uit te drukken op manieren die niet vanzelfsprekend zijn. Dat helpt om bestendige nieuwe verbanden te leggen tussen de oude kennis en het nieuw geleerde. Dat kan bijvoorbeeld zijn door iets veelkleurig te beschilderen, met een bepaald thema in het hoofd. De kunstwerkjes die dat oplevert, dragen vaak een grote betekenis voor de maker. Zo kwam ik een deelneemster 2 jaar later weer tegen, en ze stapte met haar schilderwerk op mij af: “Kijk, die heb ik altijd in de auto liggen. Het helpt.”

Meer lezen: ene kort en krachtig verslag van een dergelijke ervaring van een deelnemer, uit het proefschrift van Roger Greenaway.

Kleur
to English

2011/07/01 by Jac Rongen

Inspirerend leiderschap

Nu er zwaar weer is bij de producenten van de Blackberry, hoeft het niet te verbazen dat er kritische geluiden naar buiten komen, zoals deze open brief. In de brief vraagt de schrijver om positieve acties. Verder verwijst hij naar een TED-lezing van Simon Sinek over inspireren, met daarin op 17.00 het citaat ‘Martin Luther King gave the “I have a dream” speech, not the “I have a plan” speech.’