“Nou, ik wou anders alleen maar helpen hoor!”
Echt zo’n zinnetje van iemand die van harte wilde helpen. Die nou eens niet aan de kant blijft staan als het lastig of emotioneel wordt.
Om je vervolgens vol medeleven van de wal in de sloot te helpen.
En verontwaardigd is als je dat soort hulp weigert.
Hulp bieden? Houd je dan aan deze 3 regels:
1 Ondersteuning gaat één kant op
Laat de ander vertellen. Jij luistert.
Dikke kans dat je dingen herkent, en dat ook jij van alles voelt en je dingen herinnert. Want de ander komt bij jou omdat er iets klikt.
Houd dan je eigen situatie voor jezelf. De ander heeft al meer dan genoeg aan de eigen situatie. Jouw ervaringen maken het alleen maar zwaarder.
2 Vraag toestemming
Met ongevraagde hulp ondermijn je andermans initiatief en verantwoordelijkheid. Dat helpt iemand niet om uit een vervelende situatie te klauteren.
Het houdt ‘m erin.
3 Weet het niet beter
Vanaf je eigen positie zie je wat de ander niet kan zien. Daardoor kunnen je vragen vanuit een hele verrassende hoek komen.
Da’s mooi, want dat kan een nieuwe kijk opleveren. En voor beweging zorgen.
Maar, als de ander je vraag niet begrijpt, ga er dan maar van uit dat het geen behulpzame vraag was.
Nog niet.
Voel je soms de behoefte om het nog maar eens uit te leggen? Wil je een discussie aangaan?
Niet doen.
Dikke kans dat je meer een boodschap dan een vraag hebt: ben je stiekem toch je eigen mening aan het opdringen.
En de ander is al hard genoeg aan het werk.
Die is beter af zonder dat soort hulp.
Headache riddle for a manager: ‘How can you organise large groups of people so they keep in close contact without stepping on each other’s toes?’
Hoe organiseer je massa’s mensen nu zo, dat ze kunnen samenwerken in hele grote groepen, zonder dat ze langs elkaar heen werken of elkaar in de weg lopen?
to English
