Wanneer je stevig aan het leren bent, kun je terecht komen in een gebied waar je huidige taal tekort schiet. De ervaringen die je opdoet, zijn nog niet met bekende woorden verbonden. Zodra het eerste enthousiasme over het nieuwe is weggeëbd, blijkt de bron van dat enthousiasme soms meegespoeld, simpelweg omdat het te weinig aangrijping had binnen je bestaande belevingswereld.
Om het nieuwe te laten beklijven, nodig ik deelnemers in trainingsprogramma’s soms uit om zich uit te drukken op manieren die niet vanzelfsprekend zijn. Dat helpt om bestendige nieuwe verbanden te leggen tussen de oude kennis en het nieuw geleerde. Dat kan bijvoorbeeld zijn door iets veelkleurig te beschilderen, met een bepaald thema in het hoofd. De kunstwerkjes die dat oplevert, dragen vaak een grote betekenis voor de maker. 
Zo kwam ik een deelneemster 2 jaar later weer tegen, en ze stapte met haar schilderwerk op mij af: “Kijk, die heb ik altijd in de auto liggen. Het helpt.”
Meer lezen: ene kort en krachtig verslag van een dergelijke ervaring van een deelnemer, uit het proefschrift van Roger Greenaway.
to English