“Waarom zou je nog aan vakantiekaarten doen,” vroeg mijn omgeving, toen ze me afgelopen vakantie weer vele uren kaarten zagen schrijven, inclusief de adressen. “Dat kun je toch gewoon printen?”
Voor mij is het elk jaar een moment van reflectie. Ik merk dat ik sommige mensen (weer) een jaar niet gezien heb, en ineens word ik me er dan van bewust of ik dat nou wel jammer vind of niet. Een enkele keer houd ik dan op om een zomergroet te sturen, maar meestal komen er elk jaar weer namen bij. Met bijbehorende goede herinneringen.
’t Is soms ook een mooie oefening. Als het afgelopen jaar even niet zo gemakkelijk ging met iemand, toch iets zoeken waarvoor ik oprecht kan bedanken, en dat dan ook opschrijven.
Wie dit leest, en onverhoopt geen kaartje heeft gekregen, kan ervan uitgaan dat ik het adres kwijt ben, of dat Outlook eigenzinnige beslissingen heeft genomen. Even een mailtje naar jac@rongen.com met je snailmail adres, en volgend jaar is er weer een ouderwetse kaart.
De Zweedse post doet het anders, en zet Facebook op ingenieuze wijze in om geautomatiseerd intiem aandoende post te genereren.
to English